Rozdział 16

Rano Hermiona obudziła się w pokoju bliźniaków z bólem głowy. Rozejrzała się. W pokoju nie było George'a. Fred stał wpatrując się w okno.
-Cz..cz..czemu ja tu jestem? - spytała Miona.
-O już wstałaś? - uśmiechnął się do niej.
-Czy.....czy coś między nami zaszło? - spytała niepewnie.
-Nie - ponownie się uśmiechnął.
-To co się wydarzyło, że tu jestem?
-Wszyscy poszli spac, a później podobno się obudziłaś. Zbudziłaś Ginny, razem przyszłyście do naszego pokoju. Opiliśmy powrót młodej. Byłaś tak wstawiona, że nie dałaś rady wrócic do swojego pokoju, zasnęłaś. Wymieniliśmy się na tę noc pokojami. My już dawno wstaliśmy, George i Ginny są już na śniadaniu, ja wolałem zostac tu z tobą. - zawstydził się.
-Ja....nic nie pamiętam - speszyła się.
-No, nie dziwię się - zaśmiał się.
-Osz ty!! - wstała i dla zabawy uderzyła go lekko.
-Za co?
-Za to, że pozwoliłeś na to, abym się upiła.
-Na prawdę nic nie pamiętasz? - zapytał.
-O co ci chodzi? Czy coś zrobiłam głupiego? - lękała się odpowiedzi.
-Nie ważne. - obrócił się smętnie.
-Dla mnie ważne, proszę odpowiedz. - zbliżyła się do niego. Spojrzał jej w oczy i powtórnie spytał.
-Na prawdę nie pamiętasz?
-Nic nie mogę sobie przypomniec.
-Hermiono idź na śniadanie, wszyscy na ciebie czekają. - zmienił temat i wyszedł z pokoju. Dziewczyna się przeraziła ,, Co ja mogłam wczoraj zrobic? " próbowała sobie przypomniec. Po chwili zeszła na śniadanie, nikogo już przy stole nie było. Zjadła śniadanie, posprzątała po sobie, następnie poszła do swojego pokoju. Zauważyła w nim Ginny.
-Hej Gin.
-Ooo cześc Mionka.
-Co się.....wczoraj w nocy wydarzyło?
-Nic nie pamiętasz? - uśmiechnęła się.
-Nic, a nic.
-Obudziłaś mnie i zaciągnęłaś do pokoju bliźniaków, zaczęliśmy pic. Później przyszedł do pokoju Ron, zaczęliśmy się wygłupiac, a ty i Fred znikliście w tajemniczy sposób. Później wróciliście w doskonałym humorze, upiłyśmy się i nie było jak wracac do naszego pokoju. Następnie urwał mi się film, zasnęłam.
-Co? Jak to? Gdzie ja znikłam z Fredem?
-Nie wiem, ja się wygłupiałam z bracmi.
-Dziękuję za informacje, muszę pogadac z Fredem, lecz najpierw się przebiorę.
Jak powiedziała, tak zrobiła. Znalazła Freda, który wygłupiał się z George'em.
-Fred możemy porozmawiac?
-Tak. George za chwilę wracam. - Gdy oddalili się wystarczająco daleko od innych, zaczęli rozmowę.
-Więc o czym chciałaś gadac?
-Gdzie wczoraj poszliśmy?
-Ty i Ginny do naszego pokoju.
-Nie zgrywaj głupka. Chodzi mi o mnie i ciebie.
-Przypomniałaś sobie coś?
-Nie, Gin mi powiedziała.
-Ahh....dobrze powiem ci. Od razu mówię, że ja cię do niczego nie zmuszałem, sama nalegałaś.
-Ale na co?!
-Wczoraj w nocy, kiedy moje rodzeństwo bawiło się w najlepsze, wzięłaś mnie za rękę i szepnęłaś na ucho, żebyśmy poszli. Ja się zgodziłem, ale głupek ze mnie, nie powinienem. Poszliśmy do waszego pokoju. Spojrzałaś mi w oczy i.....się pocałowaliśmy. Później powiedziałaś mi, że mnie kochasz, że nawet gdybyś zaprzeczyła milion razy, to nie prawda, że twoje serce jest mi wiernie oddane.
-Co?! To nie może byc prawda. - okłamywała się.
-Wiem, że teraz żałujesz tego, lecz ja czuję do ciebie to samo.- zapadła cisza. Miona złapała się za głowę, upadła na ziemię, zaczęły się jej lac łzy. Ktoś zaczął się do nich zbliżac.
-Yyyy....Cześc, przepraszam, że wam przeszkodzę, ale chcę zapytac czy Ginny jest w domu? - To był Draco.
-Tak, jest. - odpowiedział mu Fred.
-Dzięki, to ja do niej idę. - odszedł. Miona nie ruszała się, jej łzy mnożyły się. Fred usiadł obok niej, przyciągnął ją do siebie. Pocałował ją w policzek.
-Żałujesz wczorajszych zdarzeń? - spytał niepewnie.
-Nie - odpowiedziała przez łzy.
-To dlaczego płaczesz?
-Ron jest moim przyjacielem, nie chcę, żeby cierpiał. Zachowałam się jak egoistka. Zmieniłam się.
-Nie myśl tak, gadałem wczoraj z Ronem, możesz byc spokojna. Nie jesteś egoistką, zawsze myślałaś o innych, raz możesz o sobie, to nie jest karalne.
-Mam wyrzuty sumienia. - W tym momencie Fred ją pocałował.

O to kolejny rozdział dla Was :3 . Dziękuję za wszystkie komentarze. Pozdrawiam!